W związku z dotychczasowym przebiegiem procesu oskarżonego Johanna R., strażnika KL Stutthof, w Münster, Christoph Heubner, wiceprzewodniczący Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego, podkreślił:

"Dotychczasowe zeznania oskarżonego, ustalone uprzednio dla sądu z adwokatami i przez nich odczytane, mają na celu przekazanie wizerunku wysoce naiwnego i bezradnego młodego chłopca, który z absolutną konsternacją i w niczym nie uczestnicząc skonfrontowany został z wydarzeniami mającymi miejsce w obozie koncentracyjnym.Ta świadomie wykorzystywana postawa naiwności, służąca jako środek usprawiedliwienia i obrony, odsuwa okrutną rzeczywistość ofiar Stutthofu jak uciążliwy detal. Również w Stutthofie obowiązywał fakt, że każdy członek SS, niezależnie od swej rangi i niezależnie od funkcji, jaką pełnił w systemie obozowym, zawsze był panem życia i śmierci polskich i żydowskich więźniów. Potwierdzali to ciągle na nowo, przez całe lata, również ocaleni z KL Stutthof. Zwieńczeniem wypowiedzi oskarżonego podczas poprzedniego dnia procesu było zdanie: "Niemal nie było punktów stycznych pomiędzy więźniami a strażnikami, dlatego też nie przypominam sobie żadnych napięć.” Takie zdanie można określić tylko jako cyniczne. Dla ocalonych brzmią one jak gorzkie szyderstwo.

Ocaleni apelują do oskarżonego, by zrezygnował z postawy naiwności, którą sam wybrał, odszedł od przygotowanych tekstów i odpowiadał na pytania sądu, a przede wszystkim oskarżycieli posiłkowych i ich adwokatów. Teraz miałby jeszcze szansę na to, by dzięki zeznaniom czynionym w podeszłym wieku przyczynić się do wykrycia prawdy na temat tamtej epoki historycznej. Jego wypowiedź może nam uświadomić, jak wychowany religijnie młody człowiek z dnia na dzień zaczyna funkcjonować w fabryce śmierci jako współsprawca, i jak funkcjonował później, jako już dorosły człowiek przekonany o tym, że pozostał wierny swym zasadom. Wszyscy byli więźniowie obozów zainteresowani są nie żądzą zemsty, lecz właśnie tymi odpowiedziami.”