Na całym świecie ocaleni z Holokaustu obchodzą w tych dniach 75. rocznicę rozpoczęcia procesów norymberskich 20 listopada 1945 roku.

Ocalony z Auschwitz Marian Turski podkreślił w Warszawie:

„W owych miesiącach bezpośrednio po wojnie i wyzwoleniu byliśmy bardzo szczęśliwi, ponieważ świat zjednoczył się w potępieniu okrucieństw nazistów i postawieniu morderców naszych rodzin przed sądem. W tym wspólnym duchu przygotowywano i rozpoczęto procesy norymberskie. Krótko później świat się rozpadł i Europa została podzielona. Procesy norymberskie stanowiły początek, ale nie miały w Niemczech dalszego ciągu. Co się stało z większością sprawców? Los Eichmanna był niemal wyjątkiem. Zdecydowana większość jego współsprawców żyła po wojnie w samym środku niemieckiego społeczeństwa, odnosząc sukcesy i dostatnio. Nie zostali osądzeni w procesach norymberskich. Jest we mnie wiele goryczy, gdy myślę o 75. rocznicy rozpoczęcia procesów norymberskich.“


A w Nowym Jorku prezydent Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego i ocalony z Auschwitz, Roman Kent, dodał:

„Naprawdę mieliśmy nadzieję, że po procesach norymberskich świat nie zrezygnuje z tropienia i stawiania przed sądem tych, których ręce splamione były krwią niewinnych ludzi. Ale stało się tak tylko w zbyt niewielu przypadkach i o wiele za późno.“


W Berlinie Christoph Heubner, wiceprezydent wykonawczy Komitetu, podkreślił:

„Wiele osób w Niemczech już wtedy potępiało procesy norymberskie jako ‚sprawiedliwość zwycięzców‘, odsuwając tym samym od siebie rzeczywistość własnej współodpowiedzialności za zbrodnie Trzeciej Rzeszy. Dziś wiemy, że procesy norymberskie pozostają decydującym sygnałem, iż należy pociągać sprawców ludobójstwa na całym świecie do odpowiedzialności. Ale były również sygnałem, że do Niemiec wróciły prawo i sprawiedliwość.“