W nocy z 22 na 23 lipca 1944 r. Armia Czerwona wyzwoliła obóz na Majdanku pod Lublinem, pierwszy obóz koncentracyjny i obóz zagłady, który został wyzwolony. W tym kontekście Christoph Heubner, wiceprezydent wykonawczy Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego, podkreślił w Berlinie:

„Wraz z wyzwoleniem obozu na Majdanku świat stał się naocznym świadkiem tego, co działo się i wydarzyło w nazistowskich obozach koncentracyjnych i obozach zagłady. Kiedy żołnierze Armii Czerwonej dotarli do obozu, mordercza infrastruktura obozu była nadal nienaruszona. Odkryli stosy butów zamordowanych Żydów, komory gazowe i krematoria oraz około tysiąca więźniów wciąż znajdujących się w straszliwym stanie skrajnego wyczerpania, wśród nich wielu radzieckich jeńców wojennych.

Natychmiast po wyzwoleniu dziennikarze relacjonowali o obrazach horroru, które tam zobaczyli, i o nabożeństwie żałobnym zorganizowanym w byłym obozie 6 sierpnia 1944 r. ku pamięci pomordowanych. Amerykański magazyn „Life” przejął te zdjęcia i relacje z Majdanka i zaprezentował je amerykańskiej opinii publicznej w wydaniu z 28 sierpnia 1944 roku.

Od tego momentu to, co później zostanie nazwane Holokaustem lub Shoah, zostało wypisane na twarzy świata; od tego momentu już nigdy nie będzie można zaprzeczyć temu, co wydarzyło się w niemieckich obozach koncentracyjnych i obozach zagłady i za co sprawcy SS musieli zostać pociągnięci do odpowiedzialności”.